خواهم وطن...!
خواهم وطن بقای تو را از خدای تو
تا جان به تن مراست بگویم ثنای تو
در حفظ تست و و حدت ملی پیام من
این نکته دل کش است که دارم هوای تو
راز بقاست گر که بمیرم برای عشق
افغان سزد که زنده بمانم برای تو
درد غربت....!
سلام دوستان عزیزم ! امید وارم که یگ زندگی خوش و خندان داشته باشید . دوستا عزیز من واقعآ دلم برای وطنم تنگ شده و درد غربت مرا از زندگی بیگانه کرده است ای کاش روزی میشد من در وطن عزیزم میامدم و یگ زندگی خوش را در آنجا بسر می بردم به امید انروز .
نبینی دردِ غــــربت را کـــه ما خــــانــه بدوشانیم
بتو ای روزگــــــار نفرین که هر لحظه هراسانیم
سخن از ناکسـانِ شـــرق و غرب آمد به گوشِ ما
خـــدایا رحمی بر مـا کن که آزاد لیک به زندانیم
نگــــاه تلخِ بــــر مـــا میکند آن اجنـــبی هـــر دم
کــه مــــا از خلق تـــو هستیم، لیکن از ضعیفانیم
به هــــرجا میرویم جـــائی بــــرای دل نمی یابیم
به چشم شـــرقی و غــــربی، همان خارِ مغیلانیم
اگــــر خشکیده شـد خارها ندیدیم جـرئتی در کس
هـــزاران گل بهمـــــراه است ،نگوییم ما یتیمانیم
به هــــر شب ناله هــــای زار دارد بـاز دلِ تنگم
چــــرا آن رنگِ بیرنگــــی که بوده ،ما به دنیآییم
اگر آن شعــر مینائیم کـــــه از وزن فارغیم چندی
سپیـــدی را خــــــرسندییم اگــر چه کنجی تنهاییم
ضیاییم بهــــر دلهایی کـــه تاریک شد در غربت
جوانیم گـــــر درین غــــربت،مثلِ آن پیرِ بُرناییم
چو جرمن نیک نیاندیشد هزاران خانه ویران بین
قفس بـــــــا سیم و زر ساخته،همه جمله بزندانییم
هــــــــــزاران مردِ آزاده به قصد جرمنی در راه
هزاران خـــــانه ویران بین،زآن مـردم که آلمانند
مشــــو غـــــافل که جای ما همان افغانسِتان باشد
ندانست کس که خاکِ ما چقدر پاک و گران باشد
بغیر از کشورت هـــــــرجا روی آن اجنبی گوید
بــرو بیـرون ازین کشور،ترا گر یک نشان باشد
نشانِ خلـــقِ روفوجـــی فقط در ســــر نمی باشد
اگــــر او جمله ای گـــوید،هـزاران دردسر باشد
نمیگیـرد هــــر کشــــور مهاجـــر تا کـــه بتواند
اگــــر یک کشوری گیـــرد،بدان شق القمر باشد
خـــزانِ کشــورم بهتر ز هر باغیست در غربت
زنــم بوسه خاک خـــویش،بمن صدارمغان باشد
به قـــربانت شوم ای خاک تویی آن مادرِ دلسوز
تــرا بهتـــر ز صد کاخی که ما را ارمغـان باشد
دو بیتی های هزارگی
چرا امشب دلم تنگ است خــــــدایا
چرا غم با مه در جنگ است خـــــدایا
میان سینه ای آن مــــــــــــاه تابان
گمانم جای دل سنگ است خـــدایا
***
دوچشم نازنو همرنگ دریاست
لبانت چون شقایق های صحراست
تو در اوج غرورت بی نیازی
سرا پای وجود من تمناست
***
الایارجان بروی جاینمازی
دوزلفت میکند شمشیر بازی
خدا داده به تو حسن و جمالی
میان جمله خوبان سر فرازی
***
به زیر جامه ات گنجینه داری
دوتا لیمو به زیر سینه داری
فتاده عکس من در باغ چشمت
مگر دربین چشم آیینه داری
***
نمی چینم گلی که خارداره
نمی گیرم گلی که یار داره
نمی بویم گلی مانند شب بو
که شب بوی زلف یار داره
***
سرکوی بلند دیدم پری را
بکلکش میکنم انگشتری را
اگر انگشتری را خوش ندارد
بجانش میکنم سلطان زری را